Lentekriebels

Lieve lezers,

Hier is het inmiddels volop lente. Er is een hoop zon, nieuwe beestjes en warmte. Voor Nederlandse begrippen is het maart, maar dan met het weer van de mooiste zomerweek. Als we vrij zijn, zitten we overdag in onze bikini en in de avond in onze winterjas, al is dat inmiddels bijna overbodig. De winterjas dan, de bikini houden we aan. We zijn wel typisch buitenlanders, die nu al in zwemkledij rondlopen, dat doen de Capetonions echt nog niet.
Vandaag was het zelfs te heet om in de zon te kunnen zitten. Dus hebben we lekker onder onze palm gezeten.

Onze leuke huisgenoot vertrok één dag nadat we de vorige blog hebben gepost. Inmiddels zitten we dus al bijna een maand met z´n tweeën. Aan het huis is nog steeds van alles mis. Helmine heeft dit aan de lijve ondervonden, doordat ze van de trap van de veranda is gegleden. Deze was nat. Ze kon haar arm niet meer bewegen en heeft bij de onbekende buren aangebeld. Stephan, de buurman, heeft haar naar het ziekenhuis gebracht. Eerst naar Grote Schuur, je kunt het beter Grote Ramp noemen. Grote Ramp is een staatsziekenhuis en dus gratis. Overal zitten mensen (zwarten), die niet worden geholpen. Er is geen receptie, Helmine werd ergens in een hokje gedumpt waar ze alle medicijnen kon jatten. Stephan had zijn huisgenoot gevraagd om een beter ziekenhuis. Dus zijn we naar het Vincent Palotti gereden. In dit private ziekenhuis werd ze heel fijn geholpen. Beter zelfs dan in Nederland. Er is naar haar elleboog en rug gekeken en röntgen gemaakt, het bleek zwaargekneust te zijn, maar is inmiddels weer genezen.

Op dit moment belt er een zwerver aan, voor iets. Kleding, geld of wat te eten. Helmine heeft hem weggestuurd. Ze wordt er helemaal gek van. We gaan nu dingen klaarleggen om de volgende keer te geven. Iedereen is hier zo gefixeerd op geld. Zelfs meer dan in Nederland, kan je je dat voorstellen? Bij het regelen van ons huis was niet zo belangrijk om het contract te tekenen, belangrijker was om de borg te betalen.

Met het afstuderen gaat het nog niet zo rap. Helmine is nog steeds niet aan het literatuuronderzoek begonnen. Maar als ze zeggen dat het begin het halve werk is, gaat het goedkomen. Het begin is namelijk klaar, en we zijn nu op de helft van het semester  Wooowww we komen erachter dat we nu ook precies op de helft zitten van onze reis!

We hebben ook nog een hoop leuke dingen gedaan, eigenlijk alleen maar, vandaar dat het zo snel gaat. Hier een greep: Helmine had een girlsnight met de meiden uit de klas, ook zijn we met een paar uitgeweest en naar de bios enz. We hebben het huis der Nederlanden bezocht voor een opdracht van Helmine. Een oase Nederland midden in Kaapstad, met emigranten uit de jaren 50. Lekker koffie met één koekje en kroketten gegeten. We zijn op Blouberg strand geweest, in de Bo-kaap, de moslimwijk van Kaapstad. Verder weten we het even niet, dus heeft het vast niet zoveel indruk gemaakt.

Afgelopen week was onze vakantie in Johannesburg ook wel Joburg genoemd. In (het rijke gedeelte) van Joburg zijn hele wijken afgeschermd met hekken, waar je inkomt door een security poort. Bij één kon je zelfs alleen binnen met je vingerafdruk. We gingen op bezoek bij Marco en Anneke, die als zendeling via de MAF in Joburg wonen. We hebben bij hen een fantastische tijd gehad. Anneke heeft ons meegenomen naar een Afrikaanse kinderboerderij, met zebra’s, giraffen, wildebeesten enz. Marco heeft ons meegenomen in het vliegtuig van de MAF. Chris mocht zelfs even het vliegtuig besturen! Helmine jaloers. We vlogen van Lanseria naar Brits, deze route hebben we later per auto afgelegd richting Pilanesberg, waar we een game drive (safari) hebben gedaan. Beetje teleurstellend, want van de Big Five hebben we alleen een olifant gezien, wel van heel dichtbij, hij gaf zelfs een trap tegen de jeep, en we hebben een neushoorn gezien, heel ver weg. Score: 1,5 van de 5. Wel waren er zebra’s, giraffen, bokjes, antilope, nijlpaarden. We sliepen in een guesthouse in Boshoek, waar extreme services was, die zelfs inhield dat onze auto elke ochtend gewassen werd.

Helmine vond het leukste om door het binnenland te rijden, veel gedaan, we hadden namelijk alleen een vliegkaart van het gebied haha. Chris vond de sfeer in Soweto, de grootste township van SA, het indrukwekkenst. Bij aankomst bij de B&B kwamen er allemaal kindjes op ons afgehold die wilden knuffelen. Hier hebben we ons wat verdiept in de Apartheid, met het Apartheidsmuseum en het huis waar Mandela heeft gewoond.
Verder zijn we in Pretoria geweest, hier hadden we veel Afrikaans sprekenden verwacht, helaas waren we de enige blanken in het centrum. Wel opvallend dat het opschrift bij beelden op een plein in het Nederlands was (niet eens Afrikaans).

We hadden een verschrikkelijke thuiskomst. Kees, collega van Chris had ons opgepikt op de airport. Heel fijn . Thuisgekomen ging het alarm af, dat was nog nooit gebeurd. Hij wilde niet meer uit. Wat een vreselijke herrie. Bedrijf gebeld “You’re not our client anymore”. Om dus te eindigen waar we zijn begonnen, het huis is nog steeds gebrekkig. Binnenkort maar eens op zoek naar iets nieuws. Verder hebben we al heel wat op het programma zijn voor de komende weekenden; bloemenvelden buiten Kaapstad, Walvissen festival, en nog een ander muziek festival, hiervoor moeten we alleen nog een tent zien te scoren.
Het ondersteunend beeldmateriaal van deze editie is te vinden op facebook.

PS de modewoorden hier zijn: ‘hectic’ en ‘don’t lie’
PS 2 het grootste nieuwsitem de afgelopen tijd was dat de Woolworths (luxe AH) blanken discrimineert, door in hun recruitment policy te zetten dat ze sowieso niet aangenomen worden.
PS 3 nu lekker Zuidafrikaanse bobotie eten